Verkeerd rijden kan wel eens gebeuren!!

Hoi iedereen

Sommige zullen misschien mijn vorige blog van vandaag al gelezen hebben.
Ik had gezegd dat het wel even kon duren voordat ik weer een blog ging schrijven.
Maar we hebben vandaag al zoveel meegemaakt dat ik wel een tweede deel wil toevoegen aan mijn blog.

Om 13 uur werden we verwacht op het IOL. Het instituut voor opleiding van leraren.
Hier moesten we ons aanmelden bij de stagecoördinator.
Er werden een aantal afspraken gemaakt voor de komende dagen en weken.
Morgen zal ik voor de eerste keer kennis maken met mijn mentor op de stageschool en zullen er afspraken gemaakt worden voor de komende weken.
We zijn hier ook langsgeweest bij de directeur die ons persoonlijk succes wenste met onze stage en ons nog veel plezier in Suriname toewenste.

Omdat we nog steeds geen fiets hadden, besloten we een fiets te gaan huren om ons de komende weken te verplaatsten doorheen Paramaribo.
Dit is natuurlijk veel goedkoper dan elke keer een taxi te huren.

De fietsenverhuur was niet zo dichtbij gelegen aan ons huis, dus namen we wel een taxi tot daar.
Met goede moed begonnen we aan onze fietsreis terug.
Normaal gezien zou deze ongeveer 30minuten duren, maar het werd ons meteen al duidelijk dat niet alles zo gemakkelijk gaat wanneer je met een fiets rijdt in Suriname.
Allereerst moesten we ons aanpassen aan het rijgedrag hier. Zoals ik al had vermeld worden de verkeersregels hier niet nauwkeurig gevolgd.
Fietsers zijn hier niet de "zwakke weggebruiker", ze zijn eigenlijk overbodige weggebruikers.
Ook het links rijden is niet altijd heel gemakkelijk. De vrouw van de fietsenverhuur had ons hier al voor gewaarschuwd.
Uiteindelijk hebben we over de terugreis bijna 3 uur gedaan.
Ook al hadden we al een kaart van Suriname gekocht, nog konden we de juiste route niet uitstippelen.
Regelmatig hebben we moeten vragen aan bewoners hoe we juist moesten rijden.
Gelukkige zijn al de mensen hier heel aardig en wilden ze ons zeker verder helpen.
Al konden ze ons niet altijd helemaal verder helpen tot aan ons huisje, ze brachten ons steeds een stukje dichter bij ons huisje.

Het grote voordeel dat we hebben gehad met verkeerd rijden is dat we een heel groot deel van het land gezien hebben in 3 uur tijd.
We hebben alvast onze fitness voor vandaag ook al gehad.

Groetjes uit het ingewikkelde Suriname
Alissa

WAUW,, wat een mooi land!!

Hoi iedereen

Het is ondertussen weeral een dag geleden dat ik vertrok vanuit Belgie om mijn stage te starten in Suriname.
Ik ben maandag opgestaan om 5 uur, met heel wat stress om te vertrekken naar Amsterdam.
Gelukkige was Ruben mee om mij wat gerust te stellen. Al wist ik wel dat het afscheid heel moeilijk ging worden.

Natuurlijk was er weer heel wat file. We zijn niet anders gewoon in Belgie.
Hierdoor zijn we heel laat toegekomen op de luchthaven. Ik, die al zoveel stress had, kreeg natuurlijk nog meer stress.
Na nog een laatste afscheid van mijn ouders en Ruben, waar ik toch wat moeite had om mijn tranen te bedwingen ging ik mijn bagage inchecken.
Gelukkig was het inchecken van mijn bagage geen enkel probleem. Al had ik hier wel wat schrik voor. Mijn ene valies woog netjes 20kg, wat dus geen probleem was aangezien ik 23kg per bagagestuk mocht meenemen. Mijn andere valies, dat was een ander verhaal. Deze valies woog 23kg en 300g. Hopelijk gingen ze hier niet moeilijk over doen. Dit was gelukkige niet het geval.

Na nog een allerlaatste zwaai naar mijn ouders en Ruben zijn we dan met z’n vijven vertrokken richting onze gate waar het vliegtuig ons zou opwachten.
Het was tijd om alleen verder te gaan, zonder de houvast van mijn familie.

De vlucht van bijna 10 uur viel beter mee dan gedacht.
We kregen een dekentje en een kussen op het vliegtuig. Hierdoor konden we het ons iets of wat ‘gemakkelijk’ maken.
Tijdens de vlucht heb ik wat proberen te slapen en wat films gekeken. Op 10 uur kan je wel wat films kijken natuurlijk.
Tijdens het landen was het uitzicht adembenemend mooi, tot zover je keek, zag je enkel natuur.

Bij het uitstappen was het eerste wat mij opviel, de drukkende warmte. Het was bijna 18 uur en toch zat de temperatuur nog iets hoger dan 30°C.
Eenmaal uit het vliegtuig moesten we aanschuiven om een stempel te laten zetten in ons paspoort. De wachtrij hiervoor was immens lang. We hebben hier langer dan een uur moeten aanschuiven. Gelukkig was er airco op de luchthaven (of toch een beetje) en was de warmte dus dragelijk.
Voordat we onze valiezen gingen oppikken, hebben we snel nog wat euro’s omgewisseld in Surinaamse dollars en we konden vertrekken richting onze taxi chauffeur.
Frank, onze chauffeur was al bijna terug vertrokken omdat het zo lang duurde. Gelukkig had hij nog gewacht en waren we dus al snel terug op weg, ditmaal naar ons huisje toe.

Ondanks dat het al stilletjes aan donker werd, wou ik toch nog wat genieten van het eerste uitzicht van het land waarin in 5 weken zou verblijven.
Mijn eerste indruk van het land was WAUW!! Wat een mooi land, nog zoveel groen. De kleine huisjes langs de kant van de weg zagen er langs een kant gezellig uit, ze deden mij wat denken aan strandhuisjes, maar langs de andere kant zag je meteen dat er van “luxe” weinig sprake was. Sommige huisjes hadden niet eens ramen of verlichting.
Wat me ook opviel, was het rijgedrag van de Surinamers. Het eerste grote verschil was al dat ze hier aan de andere kant van de baan rijden. Hier ga ik zeker moeten aan wennen wanneer ik met de fiets zal rijden.
Ook viel het mij op dat ze zich hier totaal niet houden aan snelheidsregels of andere verkeersregels.
Ze rijden hier hoe ze zelf willen en houden geen rekening met andere chauffeurs. 

 

De eerste indruk van ons huisje was meteen goed. Eigenlijk kan je dit al geen huisje meer noemen, dit is al een volledig huis!!
We werden meteen verwelkomd door een kikker. We hebben dit diertje met veel liefde weer vrijgelaten in onze tuin. Ook deze tuin is reusachtig hoor.
Op de website hadden we wel al wat foto’s bekeken van ons huis, maar op deze foto’s leek ons huisje wel veel kleiner.
We hebben 2 grote slaapkamers met een tweepersoonsbed, en 1 slaapkamer met 2 enkele bedden.
Een heel grote keuken en woonkamer. We hebben zelfs een terras aan ons huis.
Wat me meteen opviel aan het huis, is dat alles hier dubbel of zelfs driedubbel beveiligd is. Dit gaf me meteen een veilig gevoel aangezien we hier toch met 5 meisjes in een onbekend land zijn. 

Omdat we de warmte nog niet helemaal gewoon waren, zijn we allemaal eerst neergeploft in de zetel. Met de airco op werd het al snel dragelijk in ons huisje. We hebben toen allemaal de tijd genomen om het thuisfront te laten weten dat we goed waren toegekomen en dat alles in orde was.

Het moeilijkste was het verdelen van de kamers. Niemand van ons had echt een voorkeur van waar te slapen, dus werd het al snel een “voor-mij-maakt-het-niet-uit’ spelletje.
We zijn er uiteindelijk wel uitgekomen, nu heeft ieder van ons een eigen slaapplaats.

Voordat we wilden gaan slapen stond er ons nog 1 ding te doen. Het ophangen van onze muskietennetten.
Dit was allemaal veel moeilijker dan gedacht omdat het hier heel hoge plafonds zijn, dus we konden niet gewoon alles aan het plafond hangen. Uiteindelijk met was touw en creativiteit is het ons toch gelukt.Tegen de tijd dat alles was opgehangen was het bijna 22 uur hier. Helemaal nog niet laat zou je denken, maar omdat we met een tijdsverschil zitten van 4 uur waren we allemaal toch al moe en zijn we maar in ons bedje gekropen.
Op onze biologische klok was het namelijk al bijna 2 uur ’s nachts.

We hadden afgesproken om de volgende morgen op te staan om 8 uur zodat we ons verder konden installeren en omdat er om 9 uur iemand langskwam van cosy home & living.
Door de warmte (die zelfs ’s nachts drukkend is, met airco aan) hebben we 8 uur zelf niet gehaald.
’S nachts ben ik vaak wakker geweest. Grotendeels door de warmte natuurlijk, maar ook door de honden van onze achterburen. Deze dieren hebben het grotendeel van de nacht doorgeblaft. 

Omdat we vandaag nog niet starten met onze stage hebben we dus de tijd om al de praktische zaken wat te regelen en in orde te brengen. 

Het huren van een fiets stond op nummer 1 van onze TO DO lijst. Ook moeten we vandaag langsgaan op het IOL (instituut voor opleiding van leraren). We moeten ons hier aanmelden als stagiaire en krijgen dan ook de contactgegevens van onze stageschool.
Waarschijnlijk zal ik morgen langsgaan op mijn stageschool om alles te regelen voor de komende weken.
Ook zullen we vandaag moeten gaan inkopen doen. Toen we hier aankwamen stond er gelukkig een fles water en een fles cola in de koelkast zodat we toch al iets hadden.
Deze morgen hebben we ontbeten met koeken en snoepgoed. Niet meteen het gezondste, maar wel het enige wat we nog bij ons hadden.

Ik ben zeer benieuwd hoe de rest van mijn verblijf hier zal verlopen. De mensen zijn hier allemaal heel aardig en vragen steeds of we stagiaires zijn.

Iedereen wilt ons ook tips geven om ergens iets te gaan eten of inkopen te doen, dus we zullen alles wel al snel vinden en gewoon worden.
Mijn tijd hier in Suriname zal sneller gedaan zijn dat ik besef, en waarschijnlijk zal ik het na die 5 weken heel moeilijk hebben om dit land achter te laten.

Gelukkig heb ik ook nog iets om naar uit te kijken als ik naar huis ga. Ik ben nog maar een dag in Suriname en het dringt nog niet volledig tot me door dat ik hier helemaal alleen ben, en toch mis ik mijn familie en vrienden al.

Wanneer het volgende verslag zal verschijnen, kan ik nu nog niet vertellen. Momenteel kan ik al bijna een boek schrijven over alles wat ik al gezien heb.

Groetjes uit het warme Suriname
Alissa