Momenteel ben ik al een aantal dagen in België en het wordt dus tijd om mijn laatste blogbericht te schrijven.
Mijn laatste volledige dag in Suriname is niet verlopen zonder ongelukken.
Op maandag hadden we nog een laatste uitstap gepland.
We zouden gaan wild water rafting en een kabelbaan nemen. Helaas kregen we een aantal dagen voor de uitstap dat de raftingboot stuk was. We konden dus enkel de kabelbaan doen, omdat wij onze laatste dat niet gewoon thuis wilden blijven hebben we hier dan ook voor gekozen.
Na ons in een veiligheidsgordel te hijsen en onze hoogtevrees te overwinnen namen we al snel de eerste kabelbaan samen met onze begeleiders.
De eerste kabels gaven niet meteen een groot probleem, maar al snel kwamen we bij de langste kabelbaan. Deze kabelbaan ging over het water en onze begeleider zei dat we niet moesten remmen.
Omdat ik nog steeds wat last had van hoogtevrees vroeg ik nog om zekerheid dat ik op tijd zou afremmen.
Dit bleek dus niet het geval te zijn, toen ik aan het einde kwam van de kabelbaan had ik nog een veel te hoge snelheid en ben ik dan ook met mijn been tegen het platform gestoten.
Mijn been kreeg een zware klap te verduren, onze begeleider controleerde mijn been op eventuele breuken, dit bleek niet het geval te zijn.
Maar toch raadde hij mij aan om de uitstap stop te zetten. Omdat ik steeds een brandend gevoel kreeg in mijn been.
Voor mij zat de uitstap er dus op.
Dinsdag (de dag dat we vertrokken) werden onze valiezen nog eens voor de laatste keer gecontroleerd, gewogen en herschikt.
Met een klein hartje vertrokken we richting de luchthaven want sommige valiezen wogen toch een aantal kilo's teveel.
Op de luchthaven kregen we te horen dat we voor de extra kilo's meteen een volledige valies extra moeten betalen. Omdat we dit niet zagen zitten, werd er op de luchthaven dus nog eens herschikt en gewogen.Uiteindelijk was alles in orde en konden we gaan inchecken.
Helaas, we waren nog niet van het ongeluk af.
Toen onze handbagage werd gewogen zaten we er bijna allemaal wel iets over met ons gewicht.
Gelukkig was er een vriendelijke medewerker die ons zonder problemen door de controle post heeft geleid.
Eenmaal door de douane, waar er nog een vreemd voorwerp (een nagelvijl) in beslag werd genomen, konden we nog even tot rust komen, genieten van een maaltijd en dan wachten tot we konden instappen in het vliegtuig.
Na een lange vlucht kwamen we (niet) uitgeslapen aan in Schiphol. Helaas heeft het dan nog anderhalf uur geduurd voor we onze ouders terug zagen.
Het was een mooi weerzien met de nodige bloemen, ballonen en knuffels.
Na nog een lange autorit naar huis, waar ik al een groot deel van mijn verhalen kon vertellen ben ik moe, maar tevreden eindelijk thuisgekomen.
Jammer genoeg kan mijn 'vakantie' niet blijven doorgaan en moest ik al snel terug beginnen aan mijn stages die er nu ook aankomen.
Het rustige leventje dat ik gewoon was geworden in Suriname heb ik al snel weer omgewisseld naar het drukke leven in België.
Ook moet ik nog steeds wennen aan het koude weer hier in België. Vaak zit ik met een dikke trui of een fleecedeken in de zetel terwijl mijn zussen en ouders het heel warm hebben. Ja, het is nu eenmaal 20°C verschil tussen Suriname en België.
Bedankt aan iedereen die mijn blog heeft gevolgd. Het was fijn om te horen dat mijn avonturen gevolgd werden door jullie.
Dikke kus vanuit het koude België
Alissa
