Suriname in al zijn pracht en praal!!

Hallo iedereen

Het einde van onze stage hier in Suriname komt in zicht!
Nog een kleine week kunnen we genieten van het mooie land, de verschillende cultuur en het prachtige weer en we vertrekken weer richting België.

Zondag 1 maart zijn we nogmaals op uitstap geweest.
Onze dag begon ditmaal niet zo vroeg, maar was wel mooi gevuld.
Om 9uur moesten we in het centrum van Paramaribo zijn waar een busje ons zou komen oppikken. Onze eerste stopplaats zou de vlindertuin van Suriname zijn.
In de vlindertuin kan je niet enkel de kleurrijke vlinders bewonderen, ook werd er ons uitgelegd welke verschillende stadia een vlinder ondergaat en konden we ook de verschillende stadia waarnemen.
Ook worden er in de vlindertuin landschildpadden en slangen gekweekt die geëxporteerd worden naar Noord-Amerika en Europa.
We zagen vele kleine schildpadjes die aan het wachten waren om te vertrekken en ook een aantal slangen (die niet meer zo klein waren).

Na de vlindertuin gingen we verder met onze gids.
Hij bracht ons naar een oude marron familie die zich nog steeds bezig houden met het handmatige pottenbakken.
Jammer genoeg mochten we geen foto’s nemen van de mensen zelf, maar wel van de voorwerpen en potten die ze al gemaakt hebben.
Toen we hier waren was de pottenbakker juist bezig met een mooie schaal te maken, het was indrukwekkend om hem deze pot te zien glad maken, en dit alles gewoon met zijn handen.

Om onze dag af te sluiten reed onze gids ons naar Cola Kreek.
Cola kreek is een recreatiedomein waar je rustig kunt gaan zwemmen of gewoon wat in de zon liggen luieren. 

Het water van deze kreek heeft de kleur van cola (waaraan de kreek ook zijn naam te danken heeft)!

Maandag had ik afgesproken met mijn mentor om gezellig iets te gaan eten.
Om half 11 is ze mij komen oppikken en zijn we samen verder gereden naar Hermitage Mall (een shoppingcenter), waar we genoten hebben van een lekkere pasta met kip.
’s Avonds moest ik nog een halfuurtje les geven op het IOL omdat de stage coördinator van Suriname het niet voldoende vond dat ik enkel maar 5 uurtjes heb kunnen geven bij mijn mentor.
Mevrouw Rozenblad moest mij punten kunnen geven, dus moest zij mij persoonlijk ook nog eens aan het werk zien.
Van de les die ik gegeven heb was ze zeer tevreden. Ook de leerlingen waren zeer geïnteresseerd wat ik vertelde en stelden dus ook veel vragen.

Dinsdag moesten we onze fietsen terug gaan brengen naar de fietsenverhuur. Omdat we ons niet wilden haasten, hadden we besloten dat we in de voormiddag rustig zouden vertrekken en zo naar de fietsenverhuur zouden rijden.

Onderweg zijn we ook nog gestopt bij een aantal monumenten en het Surinaams Rhumhuis. 

Jammer genoeg viel het Rhumhuis wat tegen.
We hadden gelezen op het internet dat ze een museum hadden waar je vrij kon in rondlopen, maar helaas bleek dit maar een kleine zaal te zijn.
Misschien had het voor ons interessanter geweest als we een begeleide rondleiding hadden genomen, zodat we ook de productie van de rum van dichtbij konden meemaken en zelfs even proeven.

Woensdag en donderdag hadden we een uitstap gepland naar Galibi.
Galibi is een eiland dat behoort tot de Caraïbische eilanden. Galibi staat in Suriname vooral bekend voor de zeeschildpadden die op het strand hun eieren komen leggen.
Omdat de zeeschildpadden pas ’s avond hun eieren leggen moesten we natuurlijk ons dagprogramma mooi gevuld hebben.
We vertrokken ’s morgens vanuit Paramaribo en maakten ons klaar voor een reis van 2,5 uur naar Albina met de auto.
Vanuit Albina zou een bootje ons vervoeren naar Frans-Guyana.
Wat een verschil. In Frans-Guyana voelden we ons bijna terug thuis (afgezien van het feit dat ze hier frans spreken!)
Hier werd terug rechts gereden, de auto’s waren veel moderner en ook de staat van de huizen was zichtbaar beter.
In Frans-Guyana hebben we de oude gevangenis bezocht. Onze gids kon ons heel veel vertellen over de Franse misdadigers die vroeger naar hier werden afgereisd om hun straf uit te zitten. 

Na een middagmaal vertrokken we met de boot richting Galibi.
Al snel merkten we dat de wind niet in ons voordeel speelde op de boot.
We werden al snel doorweekt door het opspattende water en de regen die even neerviel.
Wanneer we de moed opgaven om het dekzeil boven ons hoofd te houden (aangezien we toch al nat waren.), konden we genieten van het mooie uitzicht.
De zon scheen dan wel niet, toch was het uitzicht adembenemend mooi. In de verste verte zagen we geen huizen of andere boten.
Aangekomen op Galibi, merkten we al snel dat we ons beter wel hadden ingesmeerd met zonnecrème!
Zelfs zonder zichtbare zon waren we allemaal verbrand op ons gezicht, armen en benen. De volgende dagen zullen we ons regelmatig moeten insmeren met aftersun en dan hopen op een mooi bruin kleurtje natuurlijk.

Na een rondwandeling in het dorpje (met plaatselijke basisschool) konden we genieten van ons avondmaal om ons daarna klaar te maken om te vertrekken richting de schildpadden.
Rond half 9 kwamen we aan op het strand en zagen we al meteen een schildpad. Helaas ging deze schildpad terug richting zee en had ze dus haar eieren al gelegd.
Onze missie was dus op zoek te gaan naar een andere schildpad.
Al snel zagen we iets verder sporen die leiden uit de zee.
Wanneer we dichterbij kwamen zagen we dat de schildpad wat in het zand aan het “wroeten” was.
Onze gids kon ons vertellen dat schildpadden zich eerst goed ingraven, de omgeving klaarmaken om dan pas de eieren te leggen.

Dit ingraven kan soms wel even duren, dus gingen we op zoek naar een schildpad die misschien wel al klaar was met ingraven.
Onderweg zijn we nog 2 of 3 andere schildpadden tegengekomen, maar ook deze namen mooi hun tijd om zich in te graven. Er zat voor ons dus niets anders op dan even te gaan zitten en te wachten tot de schildpadden hun nest proper genoeg vonden om de eieren te leggen.

Na toch wel een dikke 3 kwartier was de schildpad dan eindelijk klaar.
Als schildpadden hun eieren leggen (dit duurt 15-20min.) gaan ze helemaal in trance.
Je kunt dan gerust foto’s nemen, de schildpad aanraken en dichtbij gaan kijken.
Om de schildpad niet uit haar trance te halen en haar niet te desorienteren, mochten we geen flits gebruiken als we foto’s namen.
Helaas had onze gids niet voldoende licht mee om de schildpad volledig te verlichten met een zaklamp.
De foto’s zijn hierdoor jammer genoeg niet heel duidelijk.
Wel hebben wij een mooi beeld gehad van de schildpad, het leggen van de eieren en het toedekken van het nest.
Op het einde merkten we dat de schildpad wat onrustig werd, en vertelde de gids ons dat het tijd was om te vertrekken.
De schildpad was klaar en zou zo meteen de tocht naar de zee terug maken.

Voor ons was het hierna dus ook tijd om terug naar de boot te gaan en terug richting galibi te vertrekken.

Hier stond ons een nachtje in een hangmat te wachten (wat zou dit geven).
Na een vermoeiende dag waren we blij dat we ons gewoon mochten neerleggen.

De volgende morgen bleek dat slapen in een hangmat helemaal niet zo slecht of ongemakkelijk is.
Je wiebelt wat meer en af en toe word je wakker van de regen op het dak, maar het was een ervaring waarvan we allemaal blij zijn dat we dit hebben meegemaakt.
’s Morgens konden we nog genieten van een ontbijt om dan richting de boot te gaan om onze terugweg naar Paramaribo te starten.

Vandaag is het Holi Pagwa. Een Hindoestaans feest dat hier in Suriname uitgebreid gevierd wordt.
Het is een feest dat een aantal jaren geleden is uitgeroepen tot een nationale vrije dag. Niet enkel de Hindoestaanse families vieren dit feest, heel Suriname viert mee.
Het is een feest waar er met vele gekleurde poeders wordt gegooid op elkaar en waar er gedanst en gezongen wordt.

Groetjes uit het avontuurlijke Suriname

Alissa

Het genieten kan beginnen....

Hallo iedereen

Vrijdag had ik een afspraak bij de Mytylschool hier in Suriname.
De Mytylschool is een school voor kinderen met een lichamelijke beperking.
Ik had naar de school gebeld en ze waren meteen enthousiast over het feit dat ik een aantal lessen wou komen bijwonen.
Zij hebben niet vaak stagiaires en vinden het dan ook leuk als er zich toch eentje zich aanmeldt.

Toen ik belde naar de school werd er mij verteld dat de lessen starten om 8 uur.
Ik had een afspraak om 9 uur omdat de onderdirecteur de kinderen niet meteen wou confronteren met een vreemde. Wat wel begrijpelijk is.
Omdat ik niet te laat wilden zijn, vertrok ik dus weer goed op tijd met mijn fiets naar de school. Rond kwart voor 9 kwam ik aan bij het gebouw.
Wat mij meteen opviel, was dat de school gelegen ligt naast een revalidatie centrum. Dit riep meteen al vragen op bij mij. Was er misschien een samenwerking tussen de school en het revalidatiecentrum?

Dit was inderdaad het geval. Veel leerlingen gingen tijdens de schooluren hier naar een fysiotherapeut, de logopediste of andere dokter.

Omdat de lessen dus al bezig waren, hoorde in veel lawaai vanuit het gebouw komen.
Bleek dat mijn klas het eerste uur muzische vorming had.
Het vrolijk gezang van de kinderen kwam dus al snel mijn kant op.

Nadat ik mij had aangemeld bij de onderdirecteur, mijn aanwezigheid en reden van bezoek had genoteerd in een boekje werd ik voorgesteld aan juf Lucretia.
Juf Lucretia geeft les in het speelleer klasje.
Het is het klasje dat ik vandaag een hele schooldag ga observeren en volgen.
Het speelleer klasje spreekt eigenlijk voor zich. Het is een klas waar de leerlingen niet echt theorie krijgen, maar dat ze al spelenderwijze iets bijleren.

Bij het binnenkomen in het klaslokaal waren de kinderen meteen nieuwsgierig. Juf Lucretia stelde mij voor als juf Alissa, dat ik uit een ander land kwam en dat ik vandaag bij hun zou komen zitten.
De kinderen verwelkomden mij meteen met een luide “goedemorgen juf Alissa”. Mijn dag kon al niet meer stuk.
Naarmate de uren steeds verder verstreken, merkte ik dat deze kinderen heel veel liefde te geven hebben, maar dat ze hiervoor ook veel liefde en aandacht vragen.

Bijna heel de dag hebben ze naast mij gezeten, met een hand op mijn been. Lichamelijk contact is voor hen heel belangrijk.
Sommige leerlingen wilden continue mijn aandacht wanneer ze een verhaal wilden vertellen of waren ze een beetje jaloers als ik teveel aandacht gaf aan een andere leerling.
Het viel mij op dat deze leerlingen heel gelukkig zijn in de school waar ze zitten, dit waarschijnlijk omdat alle leerkrachten, klassenhulpen en buschauffeurs hun job met veel plezier doen. Ook al is het soms vermoeiend voor hen.

Vandaag hebben wij onze tweede uitstap gedaan. De tweede van de vele die nog gaan volgen!!

Omdat het vandaag ook de verjaardag is van mij oma ben ik al heel vroeg (5uur) opgestaan om haar toch nog snel via skype te feliciteren. Na nog een korte babbel met mijn ouders hebben wij ons klaar gemaakt en tegen 6 uur hebben we de taxi gebeld om ons richting het centrum te brengen waar een busje ons zou komen oppikken om de uitstap te beginnen.

Brownsberg was onze eindbestemming!!

Omdat het naar Brownsberg zo een 3,5 uur rijden is, stopten we onderweg om nog even van een klein ontbijtje te genieten. Volledig op de kosten van onze chauffeur.

Daarna hadden we nog 1,5 à 2 uur voor de boeg. Dus gingen we na een snelle hap en een toiletbezoek terug op pad!!
Toen we de uitstap boekten werd ons verteld dat we over een goede conditie moesten beschikken.
Dit was ABSOLUUT de waarheid!!

Aangekomen op Brownsberg, stond er ons dus nog een stevige wandeling voor de boeg.
Voordat we aan de waterval zouden komen, moesten wij nog door het natuurreservaat klauteren (met een valpartij vandoen natuurlijk!), bergafwaarts en nog glad door de regen die deze nacht is gevallen.
Gelukkig maakte het uitzicht op de waterval alles weer goed. We dachten er natuurlijk nog niet aan dat we straks dezelfde weg terug zouden moeten nemen.
Na een zware inspanning konden wel lekker pootje baden in het verfrissende water.

Na een klein uurtje zetten we onze tocht verder, terug richting het dorpje.
Helaas bleek dit deel van de wandeling nog zwaarder te zijn dan het komen naar de waterval!
Meermaals moesten we even stoppen om op adem te komen en werd er soms wel al eens gevloekt.
Natuurlijk kregen we net op dat moment ook nog een tropische regenbui over ons hoofd! Heel fijn omdat we dan wat verkoeling kregen, maar omdat onze kledij dan volledig doorweekt was, konden we natuurlijk weer wat extra gewicht meesleuren.

Moe, maar voldaan kwamen we terug aan bij het dorpje. Blij dat we deze ervaring toch weer kunnen meenemen naar huis.
In het dorpje hebben we nog iets gegeten om terug op krachten te komen, om daarna weer huiswaarts te vertrekken.
Onze chauffeur was zo vriendelijk om ons thuis af te zetten. Hierdoor moesten we niet meer wachten om een taxi, maar konden we meteen in onze zetel ploffen!

Groetjes uit het bergachtige Suriname
Alissa