Eerste en enige les hier in Suriname

Hallo iedereen,

Vrijdag heb ik mijn eerste en jammer genoeg, enige les hier gegeven in Suriname.
Omdat mijn mentor zoveel problemen had met het vinden van leerlingen is het niet mogelijk om nog meer lessen te geven deze stageperiode.
De les die ik gegeven heb is dan meteen ook wel een lange les geweest.
Ik heb les gegeven van 10uur tot 15 uur.
Mijn mentor had mij niet meteen een lesonderwerp gegeven. Het enige wat ik wist dat ik wat algemeen les moest geven over het onderwerp bio-esthetiek.
Ik had mij dus voorgenomen om van elk vakonderdeel iets in mijn les te steken.
Omdat mijn "leerlingen" al voorkennis hadden van bio-esthetiek dacht ik dat ik een heel vlotte les zou kunnen geven.
Ik had voorbereid dat ik verschillende onderdelen zou combineren en dat ik dus ook alles mooi zou afgewerkt krijgen.

Ik had een voorbereiding gemaakt om de hand- en voetmassage te geven. Dit vooral omdat ik geen materialen heb om de voet- en of handverzorging uit te voeren.
Daarnaast zou ik een volledige gelaatsverzorging geven.

Nog een rugmassage om de ontspanning te laten voortduren en als afsluiter dan make-up geven met extra aandacht voor de ogen omdat de dames dan weer "fatsoenlijk" naar huis konden keren.

Helaas is dit alles mij niet gelukt.
Omdat ik geen enkele kans heb gehad om te observeren, wist ik dus niet hoe hoog het niveau ligt van deze dames.
Op zich was het niveau van de dames niet slecht, maar hun tempo is een ander verhaal.
Zoals ik al eens eerder gezegd had, doen Surinamers alles op een rustige manier. Dus ook in mijn les gingen ze zich niet extra inzetten om toch alles gezien te hebben (ook al had ik in het begin gezegd wat ik allemaal wou doen vandaag).

Ondanks het feit dat ik niet alles heb kunnen geven wat ik voorbereid had, is mijn les zeker niet slecht verlopen.
Omdat het dames waren, heb je natuurlijk minder (of zelfs geen last) van leerlingen die niet willen meerwerken of die de les storen.
Deze dames waren oprecht geïnteresseerd in wat ik aan het vertellen was.
Dit maakten alles wel wat gemakkelijker voor mij.

Wat ik jammer vind van heel de periode dat ik hier al ben, is dat ik eigenlijk nooit voor een klas ga kunnen staan hier in Suriname.
Dat was uiteindelijk wel 1 van mijn einddoelen hier.
Lesgeven in een ander land, om de manier van lesgeven te ontdekken, om mij aan te passen aan minder middelen en eventuele gelijkenissen of verschillen op te merken met België.
Ik heb nu ook wel les gegeven, maar dit was helemaal niet zo als je doet in een klaslokaal.
De les die ik gegeven het vergelijk ik meer met een workshop die je zou geven over producten van een bepaald cosmeticamerk.
Het was voor mij meer een soort van "Mylene-avond".
Je nodigt de mensen uit bij je thuis, geeft een klein woordje uitleg over jezelf, over wat je allemaal gaat doen vandaag en je start met je workshop.

Ook heb ik geen les gegeven aan leerlingen (kinderen bedoel ik dan). De personen aan wie ik les gaf waren volwassen dames.
Zij werken heel goed mee en gaan niet lastig doen.
Graag had ik eens willen merken of leerlingen graag naar school gaan, of ze het 'leuk' vinden om uren achter een bank te zitten.
Door de verhalen die ik gehoord heb van mijn huisgenoten (leerkrachten lager onderwijs) heb ik gemerkt dat dit niet het geval is.
Zij hebben heel veel moeite met de klas stil te krijgen, met de leerstof over te brengen en er voor te zorgen dat de leerlingen dit ook begrijpen.
Maar ik weet dus niet hoe dit zit bij leerlingen van het secundair onderwijs. Krijg je hier dezelfde situatie of is deze sfeer helemaal anders in de klas?

Vrijdag moesten we onze planning ook aanpassen.
We hadden afgesproken dat we in de namiddag naar White Beach zouden gaan om ons weekend ontspannen te beginnen.
White Beach is een tropisch zandstrand dat is aangelegd om vooral de toeristen toch het gevoel te geven om van een strandvakantie te genieten.
Jammer genoeg heeft het vrijdag heel de dag geregend en hebben we onze plannen dus moeten uitstellen.
We zijn dan uiteindelijk iets gaan eten en hebben dan ook onze eerste regenbui over ons hoofd gekregen.
Je wordt meteen door- en doornat van de regen hier. Het lijkt op een kleine bui, maar wanneer je er door moet merk je wel iets anders.
Ik had al van veel mensen de verhalen gehoord over de regen, maar je gelooft het pas echt wanneer je het zelf eens over je heen hebt gekregen.

Groetjes uit het natte, regenachtige Suriname.
Alissa

Stage kan (eindelijk) beginnen!!

Hallo iedereen

We zijn vandaag woensdag en eindelijk kan ik starten om mijn lessen voor te bereiden.
Ik zeg nu wel lessen, maar ik kan beter les zeggen.
Ik had dinsdag naar mijn mentor gebeld om te vragen of ze al meer nieuws had, aangezien ze mij zelf nog niet gecontacteerd had.
Helaas had ze geen goed nieuws.
Omdat er maar 2 dames van haar oud-studenten het zagen zitten om extra lessen te krijgen had ze een advertentie geplaatst in de krant.
Ze hoopte via deze weg wat meer 'leerlingen' bijeen te krijgen. Dit is jammer genoeg niet gelukt.
Seema denkt dat dit vooral ligt aan het feit dat veel dames werken in de voormiddag of andere plannen hebben tijdens de dag.

Ik kon dus kiezen. Of ik zou les geven aan deze 2 dames en er het beste van maken. Of Seema zou nog verder zoeken naar andere mogelijkheden.
Omdat ik nu al had gemerkt hoelang het duurde voor iets geregeld werd hier, heb ik maar meteen toegezegd aan het lesgeven aan de 2 dames.
Spijtig genoeg denk ik wel dat dit mijn eerste les gaat zijn, en dat er niet veel meer zullen volgen daarna.

Vele van jullie zullen misschien nu denken dat ik dan toch maar geluk heb. Ik zit hier in een warm tropisch land, met veel mogelijkheden tot uitstappen.
Ik moet mij geen zorgen maken om lessen voor te bereiden en kan lekker luieren in de zon en een kleurtje krijgen!
Helaas zie ik dit niet zo.
De voorbije 2 weken heb ik elke dag afgewacht op goed nieuws, op een telefoontje van mijn mentor met de verlossende woorden dat ik een les zou mogen geven.
Nog nooit heb ik er zo naar uitgezien om voor een klas te mogen staan of gewoon les te mogen geven.
Omdat het opeens kon zijn dat ik de volgende dagen les moest geven, kon ik dus ook niets op voorhand plannen.
Op uitstap gaan kon ik niet, want wat als mijn mentor zou bellen dat ik de volgende dag les moest geven?
Aan een ander project deelnemen om mijn tijd hier op te vullen gaat niet, want wat als mijn mentor mij wisselende uren geeft? (dus niet enkel in de voormiddag, maar misschien in de namiddag of zelf in het weekend?)

Niet alles is hier van een leien dakje gelopen, dat kan ik jullie wel verzekeren.

Dit alles wilt natuurlijk niet zeggen dat ik niet geniet van mijn tijd hier in Suriname.
Suriname is een geweldig, prachtig, mooi land. Ik geniet van de nieuwe dingen,die ik zie, van de warmte, van de ervaringen die ik hier opdoe (al zijn deze ervaringen niet in een school) en van de vriendelijkheid van de bevolking.
Ook al is alles hier niet goed geregeld, toch blijft mijn mentor er in geloven dat alles in orde komt, en na een tijdje begin je hier zelf ook in te geloven.
Ik zal dit maar wijten aan het overnemen van gewoontes zeker!!

Groetjes uit het prachtige Suriname
Alissa